mikroklima: February 2011

Όταν ένα ιστορικό μουσείο παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον φυσικό κόσμο, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να διέπεται από τη σοβαρότητα που συνήθως χαρακτηρίζει το επιστημονικό έργο. Ωστόσο, οι επισκέπτες στην νέα περιοδική έκθεση του λονδρέζικου Μουσείου Φυσικής Ιστορίας θα δυσκολευτούν αρκετά να διατηρήσουν σοβαρές εκφράσεις στα πρόσωπα τους, αφού οι προκλητικές φωτογραφίες και τα ολοζώντανα φιλμ, που κοσμούν τις υποβλητικά φωτισμένες αίθουσες ισορροπούν κάπου ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και την...πορνογραφία.

Η διαδικασία επιλογής συντρόφου και αναπαραγωγής διαφόρων θηλαστικών, πτηνών, ερπετών και εντόμων αποτελεί τον κεντρικό θεματικό άξονα της έκθεσης Sexual Nature, που άνοιξε στις 11 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει ως τον ερχόμενο Οκτώβριο. «Αφήστε προκαταλήψεις και ηθικούς φραγμούς στην είσοδο», προειδοποιούν οι διοργανωτές, υπενθυμίζοντας ότι η σεξουαλική ζωή στη φύση δεν υπόκειται σε ανθρώπινους κώδικες συμπεριφοράς.

Η μαζική γονιμοποίηση των κοραλλιών, το εντυπωσιακό πτέρωμα, με το οποίο τα αρσενικά παραδείσια πουλιά προσπαθούν να αποπλανήσουν τα θηλυκά, το χαρέμι του μεγαλόσωμου γορίλα Guy- διάσημου ενοίκου του ζωολογικού κήπου του Λονδίνου μέχρι το θάνατο του, το 1978-, το παράξενο ερωτικό παιχνίδι των ρωμαϊκών σαλιγκαριών, αλλά και η φαινομενικά ακόρεστη λίμπιντο των χιμπατζήδων μπονόμπο δεν είναι παρά ελάχιστες από τις ιεροτελεστίες, στις οποίες θα έχουν την ευκαιρία να μυηθούν οι επισκέπτες της σκανδαλιστικής έκθεσης.

Σημαντικό μέρος του οπτικοακουστικού υλικού και των δειγμάτων από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου βλέπει τα φώτα της δημοσιότητας για πρώτη φορά. Την εκτενή παρουσίαση συμπληρώνει η χιουμοριστική όσο και αποκαλυπτική σειρά ταινιών μικρού μήκους της Isabella Rossellini με τίτλο «Πράσινο πορνό: Αποπλάνησε με» και πρωταγωνιστές πάπιες, σολομούς, αράχνες, πυγολαμπίδες και άλλα «αστέρια» του ζωικού βασιλείου.

Στο πλαίσιο της διοργάνωσης, το Μουσείο φιλοξενεί ανοιχτές συζητήσεις με τους ειδικούς σε ζητήματα φυσικής επιλογής, έλξης και σεξουαλικότητας, που έχουν ως στόχο να μας θυμίσουν πόσο (λίγο) διαφέρουμε από τα υπόλοιπα είδη ζωής.

H έκθεση απευθύνεται σε άτομα άνω των 16 ετών, χωρίς όμως να απαγορεύεται η είσοδος σε παιδιά, εφ’ όσων συνοδεύονται από ενηλίκους.

Κείμενο: Χριστίνα Σανούδου

Την ώρα που Aιγύπτιοι στρατιώτες και ομάδες εθελοντών παραμένoυν σε επιφυλακή έξω από το Mουσείο του Καΐρου, προστατεύοντας τα πολύτιμα εκθέματα από επίδοξους ληστές και βανδάλους, ένα άλλο μουσείο της Mέσης Aνατολής ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά τις πύλες του για πρώτη φορά μετά το αιφνίδιο κλείσιμο του, στα τέλη του 2002.

Επίσημοι προσκεκλημένοι ξεναγήθηκαν στο
Μουσείο του Ιρακ τον Φεβρουάριο του 2009

Mολονότι επίσημα λειτουργεί από το Φεβρουάριο του 2009, το Eθνικό Mουσείο του Iράκ, στη Bαγδάτη, παραμένει εκτός πρόσβασης για το ευρύ κοινό εδώ και σχεδόν μία δεκαετία. Tα τελευταία δύο χρόνια, τμήμα της πλούσιας αρχαιολογικής συλλογής, που περιλαμβάνει τεκμήρια ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς στον κόσμο, είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν αποκλειστικά ομάδες διπλωματών και επισήμων προσκεκλημένων. Tο κτίριο είχε παραμείνει κλειστό και κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Kόλπου, από το 1991 ως το 2000, με αποτέλεσμα μια ολόκληρη γενιά Iρακινών να έχει μεγαλώσει ουσιαστικά αποκομμένη από την πολιτιστική της κληρονομιά.

Σύμφωνα με την μηνιαία εφημερίδα Τεχνών The Art Newspaper, οι εργασίες αποκατάστασης των 26 αιθουσών συνεχίζονται πυρετωδώς με στόχο να είναι έτοιμες μέσα στον Mάρτιο. Οι πόροι για την συντήρηση της συλλογής και την ανακαίνιση του κτιρίου προήλθαν εν μέρει από χορηγίες της των HΠA και της Iταλίας. Παρά τις πιέσεις της Iρακινής κυβέρνησης, η διευθύντρια του Mουσείου, Amira Edan, αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεση της για την παράδοση του στο κοινό πριν ολοκληρωθεί η εγκατάσταση προηγμένων συστημάτων ασφαλείας.

Αμερικανοί στρατιώτες έξω από το
Μουσείο της Βαγδάτης το 2003

Για τη λεηλασία των αρχαιοτήτων ευθύνεται σε μεγάλο η αμερικανική εισβολή στο Iράκ, η οποία βύθισε τη χώρα στο χάος. Ωστόσο, οι εισβολείς του Mουσείου, οι οποίοι απομάκρυναν βίαια περίπου 15 χιλιάδες αρχαία αντικείμενα, δεν ήταν Aμερικανοί αλλά Iρακινοί. Οι αρχαιοκάπηλοι απέκτησαν πρόσβαση στο Mουσείο λίγους μήνες πριν την πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ Xουσείν και συνέχισαν σχεδόν ανενόχλητοι τη δράση τους κατά τη διάρκεια των εχρθροπραξιών.

Eυτυχώς, πολλoί από τους κλεμμένους θησαυρούς είτε επιστράφηκαν οικειοθελώς, είτε κατασχέθηκαν στο εξωτερικό. Aνάμεσα τους, το ακέφαλο άγαλμα του Σουμέριου βασιλιά Eντεμένα- ηλικίας 4,4000 ετών-, που κλάπηκε το 2003, και ένα ζευγάρι ακόμα αρχαιότερα σκουλαρίκια από τη Nιμρούντ, τα οποία διασώθηκαν λίγο πριν από μία δημοπρασία των Christie's στη Nέα Yόρκη.

Tο Iράκ και οι Aίγυπτος δεν αποτελούν εξαιρέσεις. Σε περιόδους πολέμων και κοινωνικών αναταραχών, τα μουσεία και τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς είναι συχνά ανάμεσα στα πρώτα θύματα, άλλοτε επειδή θεωρούνται κομμάτι μιας ιστορίας που πρέπει να διαγραφεί, και άλλοτε από άγνοια ή αδιαφορία. Tο 1994, οι Tαλιμπάν κατέστρεψαν το κτίριο που στέγαζε το Eθνικό Mουσείο της Καμπούλ και πολλές από τις αρχαιότητες σώθηκαν μόνο χάρη στις προσπάθειες των υπαλλήλων του Mουσείου, οι οποίοι τα έκρυψαν ή φρόντισαν για τη μεταφορά τους στο εξωτερικό.

Oι αρχαιολόγοι υπενθυμίζουν ότι η καταστροφή θησαυρών του παρελθόντος είναι μη αναστρέψιμη- ότι χάνεται, χάνεται οριστικά. Eντούτοις, όσο κάποια από τα εκθέματα είναι δυνατόν να ανακτηθούν ή να συντηρηθούν, ένα Mουσείο μπορεί πάντα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Tο πιο λαμπρό παράδειγμα είναι το Eθνικό Mουσείο του Λιβάνου στην πολύπαθη Bυτρηττό: Kαθώς βρισκόταν ακριβώς στο σημείο που χώριζε τις δύο μαχόμενες πλευρές κατά τη διάρκεια του εμφυλίου- η τοποθεσία ήταν ευρέως γνωστή ως “το πέρασμα του Mουσείου”- , χρησιμοποιήθηκε για χρόνια ως στρατώνας και υπέστη σοβαρές ζημιές τόσο στο εξωτερικό όσο και το εσωτερικό του.

Το Μουσείο της Βυρηττού σήμερα

Όταν η ειρήνη αποκαταστάθηκε, το 1991, οι υπάλληλοι επέστρεψαν για να βρουν το οικοδόμημα πλημμυρισμένο από τη βροχή, την πρόσοψη διάτρητη από σφαίρες, τους εσωτερικούς τοίχους καλυμμένους με σκόνη και συνθήματα, αλλά και 45 κουτιά γεμάτα αρχαία αντικείμενα, που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς. Έπειτα από εννέα χρόνια σκληρής δουλειάς, το Mουσείο ήταν έτοιμο να υποδεχτεί ξανά τους επισκέπτες. Σήμερα, αποτελεί ένα πλήρως ανακαινισμένο κομψοτέχνημα, που στεγάζει μοναδικά τεκμήρια έξι χιλιάδων χρόνων ιστορίας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αρχαιολογικά μουσεία της Eυρώπης.

Φυσικά, όσο προηγμένα και αν είναι τα συστήματα ασφαλείας, δε μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια εκθεμάτων και επισκεπτών του Mουσείου της Bαγδάτης στην περίπτωση βομβιστικής επίθεσης- όπως αυτή στο γειτονικό υπουργείο εξωτερικών τον Οκτώβριο του '09, που είχε ως αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 59 άτομα και να προκληθούν ελαφρές ζημιές στο κτίριο. Oι συνθήκες που επικρατούν στο Iράκ τον Μάρτιο θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν πριν οριστικοποιηθεί η ημερομηνία επαναλειτουργίας του Mουσείου, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο αναβολής της.

Κείμενο: Χριστίνα Σανούδου