Μολονότι κανένας δεν γνωρίζει με ακρίβεια πότε οι πρώτοι ασκητές εγκαταστάθηκαν στους επιβλητικούς ογκόλιθους -ενδεχομένως τον 12ο αιώνα ή και αρκετά νωρίτερα-, το σίγουρο είναι πως έπρεπε να φέρουν εις πέρας μία τρομερή δοκιμασία.
Φυσικά, όσοι τα κατάφερναν θα πρέπει να ανακάλυπταν πως η πραγματική δοκιμασία είχε μόλις ξεκινήσει, αφού οι δυσπρόσιτες σπηλιές, που χρησιμοποιούσαν ως σκήτες, τους καταδίκαζαν σε σχεδόν απόλυτη απομόνωση.
Αυτοσχέδιες ξυλόσφηνες και σιδερένιοι πάσσαλοι σε δυσθεώρητα ύψη μαρτυρούν πως ούτε η ίδρυση των βυζαντινών μονών, τον 14ο αιώνα, θα ήταν εφικτή αν κάποιοι δεν ανέβαιναν στις βραχώδεις ορθοπλαγιές χωρίς καμία τεχνική βοήθεια, επιτρέποντας στους επόμενους να ακολουθήσουν χρησιμοποιώντας ανεμόσκαλες ή δίχτυα. Ακόμα μεγαλύτερο θαυμασμό προκαλεί ο θρύλος σχετικά με τον βαρύ μεταλλικό σταυρό, που λέγεται ότι τοποθετήθηκε στην κορυφή του μονολίθου «Αγιο Πνεύμα», ύψους 300 μέτρων, το 1348, κατόπιν εντολής του Σέρβου αυτοκράτορα Στέφανου Δουσάν.
Η διάνοιξη μονοπατιών αρχικά και δρόμων μεταγενέστερα διευκόλυνε τον ανεφοδιασμό μονών, καθιστώντας δυνατή την πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως σε αρκετούς από τους υψηλότερους βράχους, ελάχιστα όμως μείωσε την αίσθηση δέους, που προκαλεί η θέα των Μετεώρων ακόμα και στους λιγότερο ευσυγκίνητους επισκέπτες.
Οι πιο ριψοκίνδυνοι εξακολουθούν να τα αντιμετωπίζουν ως αστείρευτη πηγή έμπνευσης για εγχειρήματα που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια. Η τοπική κοινωνία έχει πια εξοικειωθεί με τους εκατοντάδες αναρριχητές από όλο τον κόσμο, που καταφθάνουν κάθε χρόνο για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στις περισσότερες από 700 «διαδρομές» όλων των βαθμών δυσκολίας, προσεγγίζοντας έως και τα 500 μέτρα ύψος. Πιο αραιές, αλλά όχι ασυνήθιστες είναι οι εμφανίσεις αεροπτεριστών και αλεξιπτωτιστών πλαγιάς.
Ενα εντελώς καινούργιο και απρόσμενο θέαμα επιφυλάσσει σε κατοίκους και επισκέπτες ο Joakim Sommer, ο οποίος μέσα στο καλοκαίρι θα διασχίσει τον ουρανό πάνω από τους Μετεωριτικούς βράχους, φορώντας το wingsuit του. Η ειδική «στολή με φτερά» μειώνει την ταχύτητα της ελεύθερης πτώσης, επιτρέποντας στον αθλητή να παραμείνει στους αιθέρες για περισσότερη ώρα και με σχεδόν απόλυτο έλεγχο της πορείας του - δηλαδή, να πετάει χρησιμοποιώντας μόνο τα πολύχρωμα φτερά του. Ωστόσο, η «μειωμένη» ταχύτητα μπορεί να αγγίζει έως και τα 250 χιλιόμετρα την ώρα, γεγονός που καθιστά το πέταγμα με wingsuit ένα από τα πιο επικίνδυνα χόμπι.
Ο 27χρονος Νορβηγός έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες πτώσεις και θεωρείται ένα από τα πιο μεγάλα ονόματα στον χώρο του wingsuit proximity flying, την πτήση σε απόσταση αναπνοής -έως και 50 εκατοστών- από πλαγιές και κορυφογραμμές βουνών, αλλά και από κτίρια, όπως οι δύο ουρανοξύστες στο Rio de Janeiro, ανάμεσα από τους οποίους πέρασε στις αρχές του χρόνου. Η επιθυμία του να πετάξει πάνω από τα Μετέωρα αναμένεται να υλοποιηθεί τον ερχόμενο Ιούλιο, με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και τη στήριξη του ΕΟΤ, ο οποίος φιλοδοξεί να αξιοποιήσει το βίντεο του εγχειρήματος για την προβολή της περιοχής.
Η μόνη αρνητική άποψη προήλθε από την πλευρά των Μονών, που ζήτησαν από το ΚΑΣ να απορρίψει το αίτημα κινηματογράφησης στον ιερό χώρο, με το επιχείρημα ότι ισοδυναμεί με εμπορική εκμετάλλευση. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης προέκυψε πως το εγχείρημα ναι μεν υποστηρίζεται από τη Red Bull, αλλά δεν στοχεύει στη διαφημιστική προβολή της εταιρείας.
Επιπλέον, το ελικόπτερο θα αφήσει τον Sommer σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από τους βράχους -επομένως εκτός της απαγορευμένης περιοχής- και ο ίδιος θα πετάξει μόνο με τα «φτερά» της στολής του πάνω από το εντυπωσιακό τοπίο, για να προσγειωθεί τελικά στο έδαφος με τη βοήθεια αλεξίπτωτου. «Ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού, ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων» ήταν η φράση από τον προοιμιακό ψαλμό του Δαυίδ, που πρότεινε, αστειευόμενος, ο καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης ως «μετάφραση» του wingsuit στα ελληνικά.
Κείμενο: Χριστίνα Σανούδου
Copyright:www.kathimerini.gr
