Καισάρεια: Όταν η Ανατολή συναντά τη Δύση

Θα μπορούσε να είναι μια τυπική επαρχιακή πόλη κάπου στη βόρεια Ευρώπη, με τα ανθισμένα παρτέρια της, το καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό πάρκο, τους πεντακάθαρους δρόμους και τους κατοίκους της, που κυκλοφορούν με ενοικιαζόμενα δημοτικά ποδήλατα ή περιμένουν υπομονετικά το τράμ. Εκ πρώτης όψεως, μόνο οι μιναρέδες προδίδουν την πραγματική ταυτότητα της Καισάρειας- κάποτε σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο του πρώιμου χριστιανικού κόσμου, σήμερα η ένατη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, πλήρως εκσυγχρονισμένη με ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης.

Μέχρι στιγμής, η ανάπτυξη δεν φαίνεται να συνοδεύεται από τη φτώχεια, τα σκουπίδια και την άναρχη δόμηση, που συναντά κανείς σε άλλες τουρκικές μεγαλουπόλεις, όπως η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη. Σε αντίθεση, όμως, με τον κοσμοπολίτικο αέρα, που πνέει στους πιο τουριστικούς προορισμούς της Καππαδοκίας, η Καισάρεια είναι μία συντηρητική πόλη, όπως μαρτυρούν τόσο το σεμνό ντύσιμο των γυναικών όσο και η παντελής έλλειψη νυχτερινής ζωής.

Τα απογεύματα, οι νέοι της περιοχής συχνάζουν στα χαρακτηριστικά αρτοποιεία-καφέ, όπου καταναλώνουν παραδοσιακά γλυκίσματα και νες καφέ, όμως από τις 10 και μετά η πόλη μοιάζει εγκαταλελειμμένη, οι ελάχιστοι περαστικοί είναι αποκλειστικά άντρες, ενώ αλκοόλ σερβίρεται μόνο στα δυτικού τύπου ξενοδοχεία. Οι λάτρεις του καλού φαγητού πάντως δεν θα απογοητευτούν, αφού τα- περιορισμένα σε αριθμό- καλά εστιατόρια της περιοχής προσφέρουν εξαιρετικό φαγητό σε χαμηλές τιμές.

Τον χειμώνα, η ατμόσφαιρα πρέπει να αλλάζει ριζικά, καθώς το όρος Αργαίος- Ερσίγες για τους ντόπιους-, που υψώνεται επιβλητικά στο βάθος, αποτελεί πόλο έλξης για τους φανατικούς των χειμερινών σπορ. Εμείς την επισκεφθήκαμε καλοκαίρι, όταν τα ξενοδοχεία είναι άδεια και οι λιγοστοί τουρίστες απλώς διέρχονται από την Καισαρεία και συνεχίζουν προς την κοιλάδα Γκόρεμε ή τα ενδότερα της κεντρικής Τουρκίας.

Τα τοπικά αξιοθέατα περιλαμβάνουν το Βυζαντινό κάστρο, χρονολογούμενο γύρω στο 1500 π.Χ., πίσω από τα τείχη του οποίου κρύβεται το παζάρι της πόλης, το μεγάλο τζαμί, ένα λαογραφικό μουσείο, κατάλοιπα από τα χρόνια κυριαρχίας των Σελτζούκων και των Οθωμανών, και ορισμένες περίτεχνες κατοικίες του 18ου και 19ου αιώνα, οι οποίες διασώθηκαν από τις μαζικές κατεδαφίσεις της δεκαετίας του 1970.

To μικρό και μάλλον κακοδιατηρημένο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης βρίσκεται στα όρια ενός απέραντου, καταπράσινου νεκροταφείου- οι κάτοικοι της περιοχής το αντιμετωπίζουν ως ακόμα ένα πάρκο αναψυχής, ιδανικό για πικ νικ και οικογενειακούς περιπάτους. Ίσως το πιο εντυπωσιακό σημείο αναφοράς της περιοχής είναι το ίδιο το όρος Ερσίγες με την βραχώδη κορυφή του να αγγίζει τα 3.917 μέτρα.




 
Κείμενο:Χριστίνα Σανούδου
Φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας