Μια πόλη γεμάτη ένταση και αντιθέσεις, η πρωτεύουσα του Λιβάνου είναι ίσως ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο όπου συνυπάρχουν αρμονικά η ελευθεριότητα με το συντηρητισμό, η Ανατολή με τη Δύση, η φτώχεια με τον πλούτο, το γκλαμουρ με την παρακμή. Στους πολύβουους δρόμους του κέντρου της- γνωστού και ως Downtown- μαντηλοφορεμένες κοπέλες κουβεντιάζουν ανέμελα με συνομήλικες τους σε αέρινα, μίνι φορέματα. Το σούρουπο, οι καμπάνες του καθεδρικού του Αγίου Γεωργίου ηχούν σχεδόν ταυτόχρονα με το κάλεσμα του μουεζινη από το γειτονικό τζαμί Mohammed Al-Amin. Το καλοκαίρι, οι φτωχότεροι κάτοικοι της πόλης μπαίνουν με τα ρούχα στα- μολυσμένα- νερά της θάλασσας, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα μαυρισμένες γυναίκες με μπικίνι λιάζονται στα πανάκριβα beach club.
Τα εμπορικά κέντρα της περιοχής διαθέτουν Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες μάρκες που δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί στην Ελλάδα, ενώ το πλήρως ανακαινισμένο Saifi Village δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Κολωνάκι. Το Αμερικάνικο πανεπιστήμιο στη Hamra είναι μια όαση πρασίνου με επιβλητικά κτίρια και θέα θάλασσα. Στα γύρω μπαρ, οι φοιτητές πίνουν μπύρες συζητώντας στα αγγλικά ή φεύγουν οδηγώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα ακριβά αυτοκίνητα τους.
Ωστόσο, τα ερειπωμένα κτίρια, οι τρύπες από σφαίρες στους τοίχους των πολυκατοικιών, και η συνεχής παρουσία στρατιωτών- αλλά και τανκς- στους δρόμους, συνιστά μια διαρκή υπενθύμιση ότι η φαινομενικά ειρηνική συνύπαρξη είναι εντελώς προσωρινή. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ακόμα και οι ευκατάστατοι οι κάτοικοι της πόλης ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο, ξενυχτώντας κάθε βράδυ και αδιαφορώντας για το αν η πόλη τους δεν διαθέτει πεζοδρόμια, μέσα συγκοινωνίας ή ακόμα και παιδικές χαρές.
Κείμενο: Χριστίνα Σανούδου
Φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
No comments:
Post a Comment