Φαράγγι Σαμαριάς

Το φαράγγι της Σαμαριάς βρίσκεται στο νομό Χανίων στην δυτική Κρήτη. Με μήκος 16 χιλιόμετρα, συμπεριλαμβάνεται στα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Η φυσική ομορφιά αλλά και η φήμη του προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες. Στην ευρύτερη περιοχή βρίσκουν καταφύγιο 32 είδη θηλαστικών, 3 είδη αμφιβίων, 11 είδη ερπετών και 200 περίπου είδη ορνιθοπανίδας.

Γνωστότερο είδος είναι ο κρητικός αίγαγρος ο οποίος αριθμεί χιλιάδες άτομα στα Λευκά Όρη με πολλά από αυτά να βρίσκονται μέσα στο φαράγγι. Ζει σε απότομες πλαγιές ενώ συχνά εμφανίζεται στο χωριό Σαμαριά το οποίο βρίσκεται περίπου στη μέση του φαραγγιού. Οι κλίσεις που μπορεί να ανέβει ένας αίγαγρος αλλά και η ταχύτητα κίνησης του στα βράχια εντυπωσιάζει.

Άλλο ένα σπάνιο είδος θηλαστικού είναι ο αγριόγατος. Μέχρι το 1996 θεωρούταν εξαφανισμένο είδος, ωστόσο επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Perugia κατάφεραν να πιάσουν ένα ζωντανό και να το μελετήσουν. Από τα πιο χαρακτηριστικά πτηνά της περιοχής είναι ο γυπαετός. Με άνοιγμα φτερών περίπου 2,80 μ. κάνει αισθητή την παρουσία του στον κρητικό ουρανό. Το συγκεκριμένο πτηνό συναντάτε στα περισσότερα φαράγγια του νησιού. Ο γυπαετός τρέφεται με κόκαλα τα οποία ρίχνει από μεγάλο ύψος ώστε να σπάσουν μέχρι να μπορεί να τα καταπιεί.

Για να δει κανείς από κοντά τα συγκεκριμένα πτηνά πρέπει να διαθέτει κιάλια και να ανέβει αρκετά ψηλά και να έχει και κιάλια. Αυτό βέβαια γίνεται μόνο στην αρχή το φαραγγιού από την πλευρά του οροπεδίου του Ομαλού. Μέσα στο φαράγγι είναι αρκετά δύσκολο να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι.

Πλούσια είναι και η χλωρίδα της περιοχής. Στην περιοχή των Λευκών Όρεων υπάρχουν 25 ενδημικά είδη που συναντιούνται μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή, καθώς και 97 ενδημικά είδη που συναντιούνται στην Κρήτη. Χαρακτηριστικά είναι και τα κυπαρίσσια που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του δάσους με τα μεγαλύτερα σε μέγεθος να βρίσκονται στην τοποθεσία Άγιος Νικόλαος.

Τα Λευκά Όρη αποτελούνται από ασβεστολιθικά πετρώματα, μάρμαρα και δολομίτες. Για να δημιουργηθούν τα σπήλαια και τα φαράγγια χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια και πολλές γεωλογικές αναταράξεις μέχρι να βγουν στην επιφάνεια της γης τα βράχια που βλέπουμε σήμερα. Ακόμη και σήμερα τα βουνά της Κρήτης συνεχίζουν να ψηλώνουν με αργό ρυθμό.


Περίπου στη μέση της διαδρομής υπάρχει το χωριό Σαμαριά. Σήμερα είναι ερειπωμένο και λειτουργεί ως σταθμός ξεκούρασης ενώ οι τελευταίοι κάτοικοι το εγκατέλειψαν γύρω στο 1962 όταν ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός.

Το χωριό πήρε το όνομα του από την εκκλησία Οσία Μαρία που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του, όπως και το φαράγγι. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με την κτηνοτροφία ενώ υπήρχαν και πολλοί ξυλοκόποι.
Κείμενο, φωτογραφίες:Πάνος Μπαμπαλούκας