ΧΟΡΟΣ

Μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης, τρόπος επικοινωνίας, άθλημα, μέθοδος θεραπείας ή αναβίωση της παράδοσης- ο άνθρωπος ανακάλυψε τη μαγεία της κίνησης κατά τους προϊστορικούς χρόνους, και από τότε ο χορός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής δραστηριότητας σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από την αυστηρή πειθαρχία του μπαλέτου μέχρι τα επιθετικά ακροβατικά της βραζιλιάνικης Καποέιρα και από το βαλς μέχρι το φλαμένκο, ο χορός εξακολουθεί να συγκινεί τα πλήθη, αφού καταφέρνει να συνδυάσει με μοναδικό τρόπο την υλική διάσταση του ανθρώπου με την πνευματική, ενώνοντας ψυχή και σώμα. Από το 1982, η παγκόσμια μέρα χορού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου.

Οι πρώτες αναπαραστάσεις χορού προέρχονται από τις τοιχογραφίες στα σπήλαια Bhimbetka, στην Ινδία και χρονολογούνται γύρω στην δέκατη π.Χ. χιλιετία. Σύμφωνα με ιστορικούς και αρχαιολόγους, οι πρώτες απόπειρες χορευτικής κίνησης πιθανότατα έγιναν είτε για να δώσουν “πνοή” στην αφήγηση μύθων, είτε για την προσέλκυση του άλλου φύλου. Παράλληλα, ο χορός χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένως σε θρησκευτικές τελετές, επιτρέποντας σε σαμάνους, μύστες και μάγους-ιατρούς να πέσουν σε έκσταση. Σήμερα, οι ευεργετικές ιδιότητες της ρυθμικής κίνησης αξιοποιούνται από την χοροθεραπεία, η οποία συνιστάται ως εναλλακτική θεραπεία από το άγχος ή και σοβαρότερες παθήσεις, όπως ο αυτισμός.

Καθιερωμένο πλέον στη συνείδηση του δυτικού κοινού ως μία από τις πιο εκλεπτυσμένες μορφές χορού, το μπαλέτο αναπτύχθηκε στην Ιταλία και αργότερα τη Γαλλία για την ψυχαγωγία βασιλέων και ευγενών. Η πρώτη Ακαδημία μπαλέτου ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1661, και ακολούθησε η δημιουργία της πρώτης επίσημης σχολής, η οποία αρχικά δεχόταν μόνο άνδρες. Μετά από 300 χρόνια στιλιζαρισμένων κινήσεων, ο 20ος αιώνας έφερε την επανάσταση στις σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής, καθώς χορευτές και χορογράφοι άρχισαν να πειραματίζονται με την ελεύθερη κίνηση, που χαρακτηρίζει το σύγχρονο χορό.


Κείμενο: Χριστίνα Σανούδου
Φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας