"Ανεβαίνουμε στα βουνά γιατί υπάρχουν, τους δίνουμε ψυχή, κι αυτά με τη σειρά τους μας γεμίζουν εικόνες που μας συντροφεύουν για πάντα".
Ο Όλυμπος δεν είναι ένα συνηθισμένο βουνό, εάν περπατήσεις μια φορά στις πλαγιές του, σίγουρα θα ξαναγυρίσεις. Δεν είναι μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία για την κατάκτηση της κορυφής, είναι πολλά παραπάνω τα οποία δεν περιγράφονται με λέξεις. Για να καταλάβεις, πρέπει να βρεθείς εκεί πάνω. Είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό των Βαλκανίων, μα το πιο γνωστό για την ιστορία και την ομορφιά του. Κάθε χρόνο άνθρωποι από όλο τον κόσμο κατασκηνώνουν στην αγκαλιά του αναζητώντας τα δικά τους όρια.
Το 1938, ο Όλυμπος ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός και χαρακτηρίστηκε από την "Unesco" σαν ένα από τα σπουδαιότερα οικοσυστήματα στον κόσμο. Η ψηλότερη κορυφή του είναι 2917 μ. και ονομάζεται Μύτικας. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης όχι μόνο για τους ορειβάτες, αλλά για όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν ένα κομμάτι του βουνού κάνοντας μια βόλτα στα γύρω χωριά.
Για να ανέβει κανείς επάνω μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές διαδρομές, ανάλογα πάντα με τη φυσική κατάσταση και εμπειρία που έχει. Εμείς προτείνουμε να διασχίσετε το μονοπάτι που ξεκινάει από τα "πριόνια" στα 1100 μ. υψόμετρο, το οποίο μετά από δύο ώρες πεζοπορίας βγάζει στο καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" στα 2100 μ. Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι καλά σημαδεμένο και περπατείται από πολύ κόσμο. Από εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά, μια που το χιόνι έχει καλύψει τις γύρω κορφές και η πεζοπορία γίνεται μόνο με ειδικό εξοπλισμό. Για να βρεθείτε στη θέση "πριόνια" οδηγήστε μέχρι το χωριό Λιτόχωρο και ακολουθείστε την ταμπέλα για Όλυμπο. Θα περάσετε μέσα από ένα εκπληκτικό δάσος οξιάς και ελάτου και μετά από μισή ώρα περίπου θα φτάσετε στην αφετηρία. Να έχετε μαζί σας ορειβατικό χάρτη, νερό και φαγητό πλούσιο σε υδατάνθρακες. Επίσης χρειάζεστε ζεστά ρούχα και το σημαντικότερο, παρέα.
Στο βουνό λόγο του υψομέτρου και της κούρασης γίνονται ορειβατικά ατυχήματα ακόμα και με καλό καιρό. Τα καταφύγια που βρίσκονται κοντά στην κορυφή είναι κλειστά τους χειμερινούς μήνες αλλά, εάν φτάσετε στο οροπέδιο των Μουσών και χρειαστεί να διανυκτερεύσετε, πηγαίνετε στο μεγάλο κτίριο που ανήκει στον ΕΟΣ Θεσσαλονίκης. Υπάρχει μια αίθουσα ανοιχτή (προθάλαμος), όπου θα βρείτε κουβέρτες για το κρύο, οτιδήποτε άλλο, όπως φαγητό, δεν υπάρχει στο καταφύγιο.
Σε περίπτωση που στο βουνό επικρατεί κακοκαιρία και η κορυφή δεν προσεγγίζεται, αξίζει να διασχίσετε το φαράγγι του Ενιπέα, το οποίο ξεκινάει από το Λιτόχωρο και μετά από τέσσερις περίπου ώρες πορείας σε βγάζει στη θέση "πριόνια". Υπολογίστε ότι φτάνοντας εκεί κάποιος θα πρέπει να σας φέρει πίσω, αλλίως θα περπατήσετε άλλο τόσο στο γυρισμό. Η διαδρομή περνάει δίπλα από το ποτάμι και λίγο πριν το τέλος συναντάει τη μονή του Αγίου Διονυσίου (το μέρος γύρω από το μοναστήρι ενδείκνυται για κατασκήνωση).
Για την ιστορία, η κορφή του βουνού "κατακτήθηκε" για πρώτη φορά στις 2 Αυγούστου του 1913 από τον Χρήστο Κάκαλο και από δύο Ελβετούς, τον Φρεντερίκ Μπουασονά και Ντανιέλ Μποντ-Μποβύ, ενώ οι πρώτες γυναίκες ανέβηκαν το 1927. Δυστυχώς το βουνό κατέχει και το θλιβερό ρεκόρ δυστυχημάτων από όλα τα ελληνικά βουνά. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση κάποιες φορές οδηγεί σε τραγικά λάθη, γι' αυτό οι αναβάσεις πρέπει να γίνονται με σεβασμό στη φύση χωρίς πολλές υπερβάσεις αλλά και σεβασμό στην ίδια μας τη ζωή.
Κείμενο - φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
Το 1938, ο Όλυμπος ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός και χαρακτηρίστηκε από την "Unesco" σαν ένα από τα σπουδαιότερα οικοσυστήματα στον κόσμο. Η ψηλότερη κορυφή του είναι 2917 μ. και ονομάζεται Μύτικας. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης όχι μόνο για τους ορειβάτες, αλλά για όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν ένα κομμάτι του βουνού κάνοντας μια βόλτα στα γύρω χωριά.
Για να ανέβει κανείς επάνω μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές διαδρομές, ανάλογα πάντα με τη φυσική κατάσταση και εμπειρία που έχει. Εμείς προτείνουμε να διασχίσετε το μονοπάτι που ξεκινάει από τα "πριόνια" στα 1100 μ. υψόμετρο, το οποίο μετά από δύο ώρες πεζοπορίας βγάζει στο καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" στα 2100 μ. Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι καλά σημαδεμένο και περπατείται από πολύ κόσμο. Από εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά, μια που το χιόνι έχει καλύψει τις γύρω κορφές και η πεζοπορία γίνεται μόνο με ειδικό εξοπλισμό. Για να βρεθείτε στη θέση "πριόνια" οδηγήστε μέχρι το χωριό Λιτόχωρο και ακολουθείστε την ταμπέλα για Όλυμπο. Θα περάσετε μέσα από ένα εκπληκτικό δάσος οξιάς και ελάτου και μετά από μισή ώρα περίπου θα φτάσετε στην αφετηρία. Να έχετε μαζί σας ορειβατικό χάρτη, νερό και φαγητό πλούσιο σε υδατάνθρακες. Επίσης χρειάζεστε ζεστά ρούχα και το σημαντικότερο, παρέα.
Στο βουνό λόγο του υψομέτρου και της κούρασης γίνονται ορειβατικά ατυχήματα ακόμα και με καλό καιρό. Τα καταφύγια που βρίσκονται κοντά στην κορυφή είναι κλειστά τους χειμερινούς μήνες αλλά, εάν φτάσετε στο οροπέδιο των Μουσών και χρειαστεί να διανυκτερεύσετε, πηγαίνετε στο μεγάλο κτίριο που ανήκει στον ΕΟΣ Θεσσαλονίκης. Υπάρχει μια αίθουσα ανοιχτή (προθάλαμος), όπου θα βρείτε κουβέρτες για το κρύο, οτιδήποτε άλλο, όπως φαγητό, δεν υπάρχει στο καταφύγιο.
Σε περίπτωση που στο βουνό επικρατεί κακοκαιρία και η κορυφή δεν προσεγγίζεται, αξίζει να διασχίσετε το φαράγγι του Ενιπέα, το οποίο ξεκινάει από το Λιτόχωρο και μετά από τέσσερις περίπου ώρες πορείας σε βγάζει στη θέση "πριόνια". Υπολογίστε ότι φτάνοντας εκεί κάποιος θα πρέπει να σας φέρει πίσω, αλλίως θα περπατήσετε άλλο τόσο στο γυρισμό. Η διαδρομή περνάει δίπλα από το ποτάμι και λίγο πριν το τέλος συναντάει τη μονή του Αγίου Διονυσίου (το μέρος γύρω από το μοναστήρι ενδείκνυται για κατασκήνωση).
Για την ιστορία, η κορφή του βουνού "κατακτήθηκε" για πρώτη φορά στις 2 Αυγούστου του 1913 από τον Χρήστο Κάκαλο και από δύο Ελβετούς, τον Φρεντερίκ Μπουασονά και Ντανιέλ Μποντ-Μποβύ, ενώ οι πρώτες γυναίκες ανέβηκαν το 1927. Δυστυχώς το βουνό κατέχει και το θλιβερό ρεκόρ δυστυχημάτων από όλα τα ελληνικά βουνά. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση κάποιες φορές οδηγεί σε τραγικά λάθη, γι' αυτό οι αναβάσεις πρέπει να γίνονται με σεβασμό στη φύση χωρίς πολλές υπερβάσεις αλλά και σεβασμό στην ίδια μας τη ζωή.
Κείμενο - φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
No comments:
Post a Comment